هیچ کس از دل غمدیده ی من هیچ نپرسید
که چرا
رنگ چشمان من از شب تارتر
هیچ کس هیچ نفهمید که امشب
همه ی حال و هوایم به هوای تو شکست
هیچ کس زورق دستان تو را
به درون نگه ساکت من
با صدایی ژرف تر ز سکوت فریاد
هیچ ندید
من چرا تنهایم؟
من نمی دانستم که اگر شعله زند
آتش عشق در تن من
می سوزم....
من چرا سوختم و خاکستر خود ندیدم حتی
هیچ کس باغچه ی خانه ی من
آب نداد
وگلایور
یاس ها
گل((مینا))پژمرد....
ماه بر تنهایی من می خندد
دور ماه پر ز ستاره روشن
دور من ابر سیاه غم بی تو بودن
من چرا تنهایم؟
هیچ کس هیچ نمی داند....
پائیز
برگریزان درختان است
من و تو غم هامان را به دور می ریزیم....
پائیز
پرنده ها کوچ می کنند به گرم ترین ها
من و تو قلب هامان را نشانه می گیریم/آغوشمان گرم ترین جاست
((ما)) با همیم و سبز
چه بهار باشد چه زمستان
بهار کنار هم بودن و شکوفه لبخند توست
این جا بهشت است
در دست های من و تو
با هم
در سکوت هم آوازم شدی و در غربت یکه ترین تکاه گاهم
در منجلاب تنهایی تنهایم مگذاشتی
و در غروب غم گرفته ی لحظه هایم
طلوعی تازه به ارمغانم آوردی
عاشقانه هایم از تو و برای توست
خدای مهربانم!
امروز مثل همیشه محتاج توام....
نه آسمان
نه زمین
نه ستاره
نه دریا
نه ماهی
نه خورشید
نه ماه
نه پرنده
نه ابر
نه غنچه
نه عشق
نه دنیا
مهم تو هستی که هستی!
...وطلوع،
و سحر،
وفروغ،
واثر
وچراغ شب یلدای کسی باش گلم!
وبهار،
و نسیم،
و نگار،
و ندیم
ودلارام و تسلای کسی باش گلم!
ابر شو ،باران باش
برف کوهستان باش
یاری پنهان باش
چشمه ی جاری صحرای کسی باش گلم!
زندگی دریائیست
پرتلاطم،پرموج
گاه موجی آرام
گاه موجی در اوج
با دلی دریایی
زورق و ساحل دریای کسی باش گلم!
ماه و خورشید کسی
قهرمان غم وکم های کسی باش گلم!
وبخوان
و بدان
و بمان
و دمت گرم!
تو ای خوبتر از هر چه که گل!
جرسی
نفسی
و مسیحای کسی باش گلم!
باش گلم!
هزار و یک پنجره درون قلبت گشوده ای ....
من از یک پنجره به تو می نگرم
و تو از هزار پنجره به دیگر رهگذران!
حق با توست....
وسعت آبی آسمان را دیدن از یک دریجه محال است!!
شب می رود ز بستر،شادی ز جان بر آید
شبگر د کوچه هایت امشب سحر بیاید
عاشق ترین رفیقت ماند به آخر راه
چون هست دلسپرده ت ای مهجبین و ای ماه
اینک زمان وصل است،از جان خود جداشو
بر بسترم بیا باز، شبگرد کوچه ها شو
در انتظار وصلت جانم فدای جانت
از جان عزیز تر چیست؟گو آن کنم فدایت
من رهسپار عشقت،با من شوی تو همراه؟!
گفتم صدای عشقم با تو به سوز و صد آه
افسوس رفتی و من،در حسرت نگاهت
من با خود و به یاد آن روی همچو ماهت
ای سرکشیده از من،من را مبر تو از یاد
من با تو و تو با من،شیرین برای فرهاد
غم های تو برایم،هرچند پیر و خسته ام
با اولین کلامت تا پای جان نشسته ام
در لحظه ای که چشمت شد با دلم هم آغوش
در خاطرت بمانده ست یا کرده ای فراموش؟
بگذشت روزگاران کامم نداد یارم
رفت و به صد بهانه بی او در انتظارم
با من بیا که بی تو شب تر ز شام سردم
سخت است بی تو بودن،تنها و پر ز دردم
شب رفته است زبسترشادی به جان بیاید
شبگرد کوچه هایم با پرنیان بیاید....
***
گوناگون...
تکه ای از یک دلنوشته....
((بیستون را عشق کند و شهرتش فرهاد برد))
شعر من از بر نمود و این منم از یاد برد....
***
ویلیام شکسپیر میگه:
((کسی را که دوستش داری ازش بگذر ،اگه قسمت تو باشه بر میگرده اگر هم برنگشت حتما از اول مال تو نبوده.پس بهتر که رفت ))
***
sms ای زیبا برای دوستان زیباتری که به من همیشه لطف داشتن..
ماهی شده بود باورش/تور اگه بندازن سرش/میشه عروس ماهیا/شاه ماهی میشه همسرش/ماهیه باورش نبود/
تور اگه بندازن سرش/نگاه گرم ماهیگیر میشه نگاه آخرش
اگه حرفام مثل حرفای نگفته ی دل شما بود حتما خبرم کنین
ممنون از اینکه چند دقیقه ای با دلم همراه شدین..
شکست این دل...
مگویید این شکستن کار ما نیست
در این عالم به جز رستن روا نیست....
.
.
.
.
که شاید رستن هم....
. . .نه....کار ما نیست!!
***
جوانی بر درختی تکیه کرده
نه عاشق بود و او نه شکوه کرده
بیامد بوی باران...
هرگز نفهمید...
درخت از گریه او گریه کرده...
***
صدایم کن ای مهربان
ای با ما غریبه با دیگری آشنا
صدایت نیاید به گوشم......
نکند میکنی دیگری را صدا؟
من همانم که ز آرامش چشمان دلت
سردترم تنگ ترم
ز همه گل که در این خانه ی تنهای تو است
زردترم سنگ ترم
ز پرستوی خیالت که کشد پر به تماشای ستاره
که رود سوی دیار هر کرانه
من فقط وسوسه ی ((ما)) و رهایی
تو ولی...ای صد افسوس
فکر تنهای جدایی....
این همان شعر غریب است
که بوصل تو بگفتم
به خیال تو بخفتم
من برایت بهترین عاشق
ز هر عشاق
برایت جرعه ای از ماه می ریزم
ز چشمانم دل و صد راز لبریزم
تو ای محبوب قلب من
مرو ای روشنی بخشم
که هیچم بی تو و در درد می پیچم
تو این شعر مرا در گوش
مکن ((مینا))ی خود مثل تمام
لیلیان باد فراموش....
بشو(( بی دل )).... بشو با من هم آغوش
که این عالم پر از ننگ است
مگو ای دل روم
گویا دلت سنگ است!
بیا با من صدایم
هم نوایم
این دلم تنگ است....
این دلم تنگ است........
از این که لطف کردید و دلنوشته ی من حقیر و خوندید خیلی ممنونم
برایت جز نخی سیگار
بیش یا شاید کم ز آن
چیزی نبودم
روز های پیش،
در بسته ای زیبا
در آرزوی بودن با ما
بعد از آن بر روی لب هایت
که با آن شهد تلخ لذت و تنهایی تنگ و نفس های غریب
یک زمانی را به هم پیوند دادیم.....
اینک آغاز "عشق"
می سوزم و پروایی نیست...
دود شد...
سیگار نیز در انتها
رسم عشق دیرینه ی تاریخ
سوختن؛خاکستر و اینک فنا...
حال ،بین چه ها کردی تو با ما ،ای همه صبر و قرار!
سیگارت خاموش
عشقت فراموش
حال...
نکند با دیگری هم آغوش؟
می گویم :دوستم داری؟
می گوید:آری بیشتر از جانم!
می گویم:دروغ می گویی...
بی آنکه چیزی بگوید، سرش را روی شانه هایم می گذارد و از خجالت دم بر نمی زند...
آخر من ندانستم دوستم دارد یا نه؟
تو دانی این دلم بهر چه رسواست
***
می گویی:عاشقه.... می گوبم :منی؟!
می گویی:دلتنگم برای.... می گویم:من؟
می گویی: می خواهم دور شوم از...... و دیگر نمی گویی
به چشمانت خیره می شوم،پیش خود می گویی:کاش می دانستی که فقط این بار با تو بوده ام،...
از دوستانی که با نظرای زیباشون منو شرمنده می کنن واقعا متشکرم
این بار هم با حرفای نازتون به این صفحات غم گرفته ی من شادی ببخشین..
بازم منتظرم...
من صدای تمام لحظه های خوب را می شنوم صدای خوبی صدای پاکی صدای تو...
صدایت را می شنوم که فریاد زنان از آن سو صدایم می کنی و مرا به بزم دلت دعوت می کنی مرا می خوانی به سویت تا بیایم بوسه ای بر غم نازم بگذاری و مهرم را نوازش کنی
چه زیباست رقص کنان در میان ستارگان عشق سرودن و چه لحظه ی به یاد ماندنی است آن زمان که نگاهت نگاهم را در آغوش می کشد
من به یادت خواهم ماند تا آن لحظه، لحظه ای که همچون کودکی که به بازوان پدرش پناه می آورد تو را در آغوش گیرم و به سان مادری که طفل معصوم خود را نوازش می کند آرام آرام نازت را بکشم
آن لحظه چون گلی می شوم که در انتظار آب سر به زیر دارد و چونان ابری که از آمدن بهار گریان است
به ابر های سرگردان
به بهارو به خزان
به دل های نا مهربان
به سیاهی این آسمان
خبر دهید که دلم شده بی قرار،در انتظار آن قلب سیاه
نمی گویم دلم بی او شکسته،یا که از حادثه خسته
من اینجا شب را با سحر اشتباه می گیرم و دیوانه وار هر سپیده اشک می ریزم
دور دور دور،آن روزهای دور ،اویی بود که بوسه هایش را به باد سحر می داد تا روی چشمان من غزل بسراید
و ترانه ای می ساخت که عطر کلامش دل را بی دل می نمود
آن روزها دستانی بود که به وقت باران قلبم را می فشرد تا تنهایی دلم را نیازارد.
آری،داستان زیبایی است
گریستن و نما ند ن
از همان ابتدای عالم این بوده رسم روزگار،راندن حوا از بهشت و مردن لیلا و حال شیرین ترین قصه ها، قصه ی شیرین من و اوست...
آره،یکی بود، یکی نبود
تو این آسمون کبود
اون دلش شکسته بود
فکر فرداهای رفته بود
ولی دل ما نبود....
بعد یه عمری تنها
دل ما اومد تو دنیا
آسمون،اون شد حسود
دل ما کرد اون نابود
حالا تو این قصه ی ما
بجز ما و این خدا
هیچکی نبود
دل من بی اون تنها نشسته بود.....
دیدی که گذشته ها گذشتند
آگه شدی ای دل بر نگشتند
دیدی یار ما آخر چه ها کرد
دل بود و شنید،یارم رها کرد
این رسم زمونه ی خزونه
کز باشی و بی صدا صدا کرد
آن شب که شدم بی دل و رسوا
او بود که دل را بی خدا کرد
او آمد و عشق من به دنبال
این باد خزان ،دل مبتلا کرد
دانست دلم از آن چه اول
دل دید و شنید،او جفا کرد
حال،آشفته و بی قرار عشقم
آن فرهاد ما ،مینا رها کرد
ای شاپرکان،یاس و اقاقی
او بود دلم را بی وفا کرد
اکنون زدلم نپرس شعری
بی او که نمی توان صفا کرد
این شعر دگر برای او نیست
اوبود غزل را بی صدا کرد
رفتی
خواستم اشک بریزم دیدم هوا بارانی است ،نکند اشک هایم به اشتباه روند.
خواستم فریاد بزنم دیدم آواز سر می دهند پرندگان بی لانه
خواستم به سویت آیم باد شروع به وزیدن کرد
خواسنم به یاد تو در شام مهتاب رازقی پر پر شده را از نو بکارم،پرهای رازقی پرواز کردند و رفتند
خواستم صدای تو را بر روی کاغذ بنویسم ،قلم خشک شد و دیگر ننوشت
خواستم ترانه ی محبت گوش دهم ترانه سکوت کرد
خواستم لبخند بر روی لبانم نقاشی کنم فریاد زدند مگر عاشق نبودی؟
خواسنم در رویا تو را در آغوش گیرم
دیدم با آمدن دیگری دگر جایی برای تن دلخسته ام نداری...
یه مرد خوب،یه مهربون
یکی که از تو آسمون
گرفتنش،اما چه زود
تو این زمونه ی خزون
یکی که توی قصه ها
تو قصه ی بزرگترا
یه مرد خوب،یه تک بابا
حالا رفته پیش خدا
اون مرد خوب تنها نبود
بی دل و بی صدا نبود
تو جبهه ها جنگیدده بود
چه خوبی ها نکرده بود
دلش می خواست شهادت و
حرف های خوب ،صداقت و
اون مرد خوب تنها نبود
رفته پیش مهر خدا
پیش شهید کربلا
پیش حسین مصطفی
رسیده اون به آرزوش
رفته،می گه تو هم بیا
بیا به یاد مرد خوب
به یاد اون هفت آسمون
بیا که دل پر بدهیم
پر بزنیم،جا نزنیم
مونده فقط از مرد خوب
یه قاب عکس و مرثیه
یه سجاده با عطر یاس
رفته حالا شده خلاص...
وبلاگ رضا صادقی مشکی پوش را اگه میخواین
سمت چپ رو نگاه کنین و ذوق کنین!
به همه ی هواداران رضا صادقی عزیز!
دلم برات تنگه شده خیلی وقته
لحظه ی دوری از تو خیلی سخته
نمی دونی چه تلخه بی تو بودن
چه معنی داره بی تو شعر سرودن
دلتنگی هام فراوونه
دل دیگه بی تو داغونه
دنیا با اون بزگیاش بی تو برام یه زندونه
هوای چشمام بارونه..............
بقیه اش هم برین گوش کنین و لذت ببرین!
من آمدم
من با سبدی از گل آمدم
او نشسته بود
او به انتظار من نشسته بود
من خندیدم
دوستانم را بوسیدم
او خوشحال بود
او فقط در نگاه مهمان ها بود
من رقصیدم
من با لباسی سفید با او رقصیدم
و من خواب بودم
مادر با کتک مرا بیدار کرد!
و پدر با خنده دعوا!.....
و چه رویای زیبا و همیشگی است این خیاال
و چه کودکانه به انتظارت ماندنم
اما افسوس که راه گریزی نیست
نه برای ماندن و نه برای رفتن
من هستی ام را بر روی لبان شب جای گذاشته ام
و تنهایی ام را به باد خواهم سپرد
تا تو بیائی
تا تو برای همیشه بیائی
راستی
نگاهم روی دل سنگت خوابیده
بیدارش کن
که وقت ،وقت رفتن است
پس تا بعد...
20/10/84
می دونم که هر کی عاشقه(ادعاشو می کنه،بلا نسبت شما!)هر کی دلش تنگه،هر کی که آدمه با حالیه یا هر خصلت خوب دیگه ای هم داره
داریوش جان رو دوست داره
منم یکی از اونام،اونم همین طور .شما هم اگه گوش نمی کنین یا مدتیه که گوش نمی کنین از همین حالا شروع کنین.
برای اونی که به یاد اون همیشه این ترانه را گوش می کنم...
ای که بی تو خودمو تک و تنهات می بینم
هر جا که پا می ذارم تو رو اونجا میبینم
یادمه چشمای تو پر درد و غصه بود
قصه ی غربت تو قد صد تا قصه بود
یاد تو هر جا که هستم با منه
داره عمر منو آتیش میزنه..................
حالا اون دستا کجاس؟اون دوتا دستای خوب.........