((دست های من به عطر آلاله ها آغشته اند
بوی رفتن می دهند اینک تمام جمله ها
من به دنبال بمان در حرف ها سرگشته ام
با الفبا در ستیزم
لب های من تهی ست
حرف ها را دور از من جای دیگر برده اند
صبر کن اینجا فقط یک جمله می شاید نوشت:
دوستم بی من مرو...))
دوستم بی من مرو
من با تو عادت کرده ام
حرف عادت نیست
یادت هست
ایامی که با هم زیر یک سقف غریب،
دست هامان آشنا گشتند و دلها مان رفیق
دستهامان را جدا خواهند کرد
قلب هامان را چه کار؟
دست های من جدا از دست تو با یکدگر بیگانه اند
تو مرا با خویشتن پیوند دیرین داده ای
من بدون دست های تو غریبم
من نمی دانم کجا این راز را پنهان کنم
گوشه ی قلبم؟؟؟؟؟؟؟؟؟
ولی قلب مرا جای خالی هیچ نیست
هر طرف رو می کنم رنگ تو دارد
رنگ عشق
من تمام روز هایم عشق را با عطرچشمانم تو معنا کرده ام
و تمام خواب هایم رنگ تو بود
هم رنگ مهر...
سال ها تنهائیم را با تو قسمت کرده ام
من به یاد تو به مرغان هم محبت کردهام
آشنایم،آشنا بی من مرو
من به مهمانی چشمان تو عادت کرده ام
سلام مینا خوشگلم . من از گروه سنام مزاحمتون میشم . حدس میزنم که نشناختی..... :)) خیلی قشنگ مینویسییییییییییییییییییییییییییییییییی. دوستت دارم خیای زیاد .
من تمنا کردم که تو خواننده شعرم باشی
راستس شعر مرا می خوانی؟؟؟!!!
من خواننده ی همیشگی توام دوست من
تو چطور ؟
گر شعرمرا می خوانی
اولین شعر چه بود؟!!!۱
راستی این همه دل مال که بود؟!
از لطفت خیلی خیلی ممنونم