از تو می گویم وقتی عاشقی....
از یه دل تنها به تمومه بیدلان صاحب دل!از تو می گویم وقتی عاشقی....
از یه دل تنها به تمومه بیدلان صاحب دل!دوستم بی من مرو...
((دست های من به عطر آلاله ها آغشته اند
بوی رفتن می دهند اینک تمام جمله ها
من به دنبال بمان در حرف ها سرگشته ام
با الفبا در ستیزم
لب های من تهی ست
حرف ها را دور از من جای دیگر برده اند
صبر کن اینجا فقط یک جمله می شاید نوشت:
دوستم بی من مرو...))
دوستم بی من مرو
من با تو عادت کرده ام
حرف عادت نیست
یادت هست
ایامی که با هم زیر یک سقف غریب،
دست هامان آشنا گشتند و دلها مان رفیق
دستهامان را جدا خواهند کرد
قلب هامان را چه کار؟
دست های من جدا از دست تو با یکدگر بیگانه اند
تو مرا با خویشتن پیوند دیرین داده ای
من بدون دست های تو غریبم
من نمی دانم کجا این راز را پنهان کنم
گوشه ی قلبم؟؟؟؟؟؟؟؟؟
ولی قلب مرا جای خالی هیچ نیست
هر طرف رو می کنم رنگ تو دارد
رنگ عشق
من تمام روز هایم عشق را با عطرچشمانم تو معنا کرده ام
و تمام خواب هایم رنگ تو بود
هم رنگ مهر...
سال ها تنهائیم را با تو قسمت کرده ام
من به یاد تو به مرغان هم محبت کردهام
آشنایم،آشنا بی من مرو
من به مهمانی چشمان تو عادت کرده ام
فریاد بی صدای لیلا....
به ابر های سرگردان
به بهارو به خزان
به دل های نا مهربان
به سیاهی این آسمان
خبر دهید که دلم شده بی قرار،در انتظار آن قلب سیاه
نمی گویم دلم بی او شکسته،یا که از حادثه خسته
من اینجا شب را با سحر اشتباه می گیرم و دیوانه وار هر سپیده اشک می ریزم
دور دور دور،آن روزهای دور ،اویی بود که بوسه هایش را به باد سحر می داد تا روی چشمان من غزل بسراید
و ترانه ای می ساخت که عطر کلامش دل را بی دل می نمود
آن روزها دستانی بود که به وقت باران قلبم را می فشرد تا تنهایی دلم را نیازارد
آری،داستان زیبایی است
گریستن و نما ند ن
از همان ابتدای عالم این بوده رسم روزگار،راندن حوا از بهشت و مردن لیلا و حال شیرین ترین قصه ها، قصه ی شیرین من و اوست..
آره،یکی بود، یکی نبود
تو این آسمون کبود
اون دلش شکسته بود
فکر فرداهای رفته بود
ولی دل ما نبود....
بعد یه عمری تنها
دل ما اومد تو دنیا
آسمون،اون شد حسود
دل ما کرد اون نابود
حالا تو این قصه ی ما
بجز ما و این خدا
هیچکی نبود
دل من بی اون تنها نشسته بود.....
7/10/1384
فاصله ی من و تو (مای فردا!)
اگه یکیو دوس داشته باشی چی کار می کنی؟
اگه خیلی دوسش داشته باشی چی؟
اگه تمومه لحظهاتو به اون فکر کنی و اون حتی به تو فکر نکه بازم دوسش داری؟
من که هنوز که هنوزه با این همه بی وفایی دوسش دارو حتی بیش تر از قبل...
اینو بهش بگین...
این هم یه مطلبی که نشون بده چقدر عاشقشم/
تو رفتی ....
اما هیچ وقت ندانستی که دل من بی تو می میرد
و من نیز هیچ وقت ندانستم که دلت هوای رفتن بی من را دارد
تو هرگز نفهمیدی که رنگ چشمانم بارانی است
ومن هرگز نفهمیدم چشمانت از بی مهری به سیاهی رفته است
تو تاکنون برایم کلامی از مهر نسروده ای
ومن نیز تا کنون تمام غزل هایم را بی یاد تو بر روی کاغذ نیاورده ام
تو تنها هنگام غروب مرا یاد می کنی و سر بر بالین می گذاری
ولی من غروبی را به خاطر ندارم که با یاد تو سر شده باشد که من تمام روز را به تو می اندیشم
تو هرگز شام مهتاب را به دست باران نداده ای که برایم ببارد
ومن هم هرگز رازقی و چکاوک را برای سپیده نخوانده ام که می خواهم در آغوش نگاهت برایت ترانه سر دهم
تو همیشه بی وفایی می کنی تا مبادا رسم روزگاران به فنایی رود
و
من همیشه واژه هایم را در سکوت فریاد می زنم تا مگر شنیده شود صدای منی که فریاد می زند :
منتظرت خواهم ماند تا همیشه....
آغاز یک عشق..
اولین نوشته...
کجائی؟؟
دلم نوازش حرفهایت را زمزمه می کند و اندیشه ام سرگردان خوبی های
توست.
دیشب دوباره آمده بودی ، خندیدی
نگاهم کردی
و باز هم مثل همیشه رفتی و من در حسرت نبودنت
خون دل را به خانه چشمانم ریختم.
اگر بدانم ستاره ای،آسمان را به دلم می ریزم
اگر بدانم دریائی،در تو غرق می شوم
و اگر بدانم بر درختان زمین لانه داری،یکایک شاخه ها را استشمام می کنم
به آن امید که از دیوان صفایت جرعه ای وفا بر دل احساسم بریزم و زندگی کنم.
باور کن حقیقت را می گویم،
آخر تو بگو،کجائی؟!!
به نام و به یاد او...
سلام به همه ی دوستان اهل شهر و ادب...
از این که پیش من و غزلام اومدین ممنونم
از امروز از شعرام براتون می نویسم،امیدوارم که خوشتون بیاد
با نظرهای خوبتون منو به پیشرفت متون و شعرهایم کنین
راستی تمام این غزلها مال اونه!
مال بهانه ی شعرام....