رفتی نموندی بی وفا..

رفتی

خواستم اشک بریزم دیدم هوا بارانی است ،نکند اشک هایم به اشتباه روند.

خواستم  فریاد بزنم دیدم آواز سر می دهند پرندگان بی لانه

خواستم به سویت آیم باد شروع به وزیدن کرد

خواسنم به یاد تو در شام مهتاب رازقی پر پر شده را از نو بکارم،پرهای رازقی پرواز کردند و رفتند

خواستم صدای تو را بر روی کاغذ بنویسم ،قلم خشک شد و دیگر ننوشت

خواستم ترانه ی  محبت گوش دهم ترانه سکوت کرد

خواستم لبخند بر روی لبانم نقاشی کنم فریاد زدند مگر عاشق نبودی؟

خواسنم در رویا تو را در آغوش گیرم

دیدم با آمدن دیگری دگر جایی برای تن دلخسته ام نداری...

به یاد فرمانده ی دلاور شهید کاظمی...

یه مرد خوب،یه مهربون

یکی که از تو آسمون

گرفتنش،اما چه زود

تو این زمونه ی خزون

یکی که توی قصه ها

تو قصه ی بزرگترا

یه مرد خوب،یه تک بابا

حالا رفته پیش خدا

اون مرد خوب تنها نبود

بی دل و بی صدا نبود

تو جبهه ها جنگیدده بود

چه خوبی ها نکرده بود

دلش می خواست شهادت و

حرف های خوب ،صداقت و

اون مرد خوب تنها نبود

رفته پیش مهر خدا

پیش شهید کربلا

پیش حسین مصطفی

رسیده اون به آرزوش

رفته،می گه تو هم بیا

بیا به یاد مرد خوب

به یاد اون هفت آسمون

بیا که دل پر بدهیم

پر بزنیم،جا نزنیم

مونده فقط از مرد خوب

یه قاب عکس و مرثیه

یه سجاده با عطر یاس

رفته حالا شده خلاص...

به همه ی هواداران رضا صادقی عزیز:

وبلاگ رضا صادقی مشکی پوش را اگه میخواین

    سمت چپ رو نگاه کنین و ذوق کنین!

به  همه ی هواداران رضا صادقی عزیز!

دلم برات تنگه شده   خیلی  وقته

لحظه ی دوری از تو خیلی سخته

نمی دونی چه تلخه بی تو بودن

چه معنی داره بی تو شعر سرودن

دلتنگی هام فراوونه

دل دیگه بی تو داغونه

دنیا با اون بزگیاش بی تو برام یه زندونه

                             هوای چشمام بارونه..............

                                        بقیه اش هم برین گوش کنین و لذت ببرین!          

من آمدم

من با سبدی از گل آمدم

او نشسته بود

او به انتظار من نشسته بود

من خندیدم

دوستانم را بوسیدم

او خوشحال بود

او فقط در نگاه مهمان ها بود

من رقصیدم

من با لباسی سفید با او رقصیدم

و من خواب بودم

مادر با کتک مرا بیدار کرد!

و پدر با خنده دعوا!.....

                      و چه رویای زیبا و همیشگی است این خیاال

                           و چه کودکانه به انتظارت ماندنم

                         اما افسوس که راه گریزی نیست

                               نه برای ماندن و نه برای رفتن

                           من هستی ام را بر روی لبان شب جای گذاشته ام

                                  و تنهایی ام را به باد خواهم سپرد

                                                   تا تو بیائی

تا تو برای همیشه بیائی

راستی

نگاهم  روی دل سنگت خوابیده

بیدارش کن

که وقت ،وقت رفتن است

پس تا بعد...

                                            20/10/84

داریوش جان ...پسر پیر دوست داشتنی

می دونم که هر کی عاشقه(ادعاشو می کنه،بلا نسبت شما!)هر کی دلش تنگه،هر کی که آدمه با حالیه یا هر خصلت خوب دیگه ای هم داره

                  داریوش جان رو دوست داره

منم یکی از اونام،اونم همین طور .شما هم اگه گوش نمی کنین یا مدتیه که گوش نمی کنین از همین حالا شروع کنین.

برای اونی که به یاد اون همیشه این ترانه  را گوش می کنم...

ای که بی تو خودمو تک و تنهات می بینم

هر جا که پا می ذارم تو رو اونجا میبینم

یادمه چشمای تو پر درد و غصه بود

قصه ی غربت تو قد صد تا قصه بود

                                  یاد تو هر جا که هستم با منه

                                 داره عمر منو آتیش میزنه..................

                                              حالا اون دستا کجاس؟اون دوتا دستای خوب.........       

دوستم بی من مرو...

((دست های من به عطر آلاله ها آغشته اند

بوی رفتن می دهند اینک تمام جمله ها

من به دنبال بمان در حرف ها سرگشته ام

با الفبا در ستیزم

لب های من تهی ست

حرف ها را دور از من جای دیگر برده اند

صبر کن اینجا فقط یک جمله می شاید نوشت:

دوستم بی من مرو...))

دوستم بی من مرو

من با تو عادت کرده ام

حرف عادت نیست

یادت هست

ایامی که با هم زیر یک سقف غریب،

دست هامان آشنا گشتند و دلها مان رفیق

دستهامان را جدا خواهند کرد

قلب هامان را چه کار؟

دست های من جدا از دست تو با یکدگر بیگانه اند

تو مرا با خویشتن پیوند دیرین داده ای

من بدون دست های تو غریبم

من نمی دانم کجا این راز را پنهان کنم

گوشه ی قلبم؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ولی قلب مرا جای خالی هیچ نیست

هر طرف رو می کنم رنگ تو دارد

رنگ عشق

من تمام روز هایم عشق را با عطرچشمانم تو معنا کرده ام

و تمام خواب هایم رنگ  تو بود

هم رنگ مهر...

                سال ها تنهائیم را با تو قسمت کرده ام

                           من به یاد تو به مرغان هم محبت کردهام

                                                 آشنایم،آشنا بی من مرو

                                                من به مهمانی چشمان تو عادت کرده ام

فریاد بی صدای لیلا....

به ابر های سرگردان

         به بهارو به خزان

              به دل های نا مهربان

                  به سیاهی این آسمان

خبر دهید که دلم شده بی قرار،در انتظار آن قلب سیاه

نمی گویم دلم بی او شکسته،یا که از حادثه خسته

من اینجا شب را با سحر اشتباه می گیرم و دیوانه وار هر سپیده اشک می ریزم

دور دور دور،آن روزهای دور ،اویی بود که بوسه هایش را به باد سحر می داد تا روی چشمان من غزل بسراید

             و ترانه ای  می ساخت که عطر کلامش دل را بی دل می نمود

آن روزها دستانی بود که به وقت باران قلبم را می فشرد تا تنهایی دلم را نیازارد

آری،داستان زیبایی است

  گریستن و نما ند ن

از همان ابتدای عالم این بوده رسم روزگار،راندن حوا از بهشت و مردن لیلا و حال شیرین ترین قصه ها، قصه ی شیرین من و اوست..

آره،یکی بود، یکی نبود

تو این آسمون کبود

اون دلش شکسته بود

فکر فرداهای رفته بود

ولی دل ما نبود....

بعد یه عمری تنها

دل ما اومد تو دنیا

آسمون،اون شد حسود

دل ما کرد اون نابود

حالا تو این قصه ی ما

بجز ما و این خدا

هیچکی نبود

               دل من بی اون تنها نشسته بود.....

                                                                                      7/10/1384

فاصله ی من و تو (مای فردا!)

اگه یکیو دوس داشته باشی چی کار می کنی؟

اگه خیلی دوسش داشته باشی چی؟

اگه تمومه لحظهاتو به اون فکر کنی و اون حتی به تو فکر نکه بازم دوسش داری؟

من که هنوز که هنوزه با این همه بی وفایی دوسش دارو حتی بیش تر از قبل...

اینو بهش بگین...

این هم یه مطلبی که نشون بده چقدر عاشقشم/

  تو رفتی ....

اما هیچ وقت ندانستی که دل من بی تو می میرد

و من نیز هیچ وقت ندانستم که دلت هوای رفتن بی من را دارد

تو هرگز نفهمیدی که رنگ چشمانم بارانی است

ومن هرگز نفهمیدم چشمانت از بی مهری به سیاهی رفته است

تو تاکنون برایم کلامی از مهر نسروده ای

ومن نیز تا کنون تمام غزل هایم را بی یاد تو بر روی کاغذ نیاورده ام

تو تنها هنگام غروب مرا یاد می کنی و سر بر بالین می گذاری

ولی من غروبی را به خاطر ندارم  که با یاد تو سر شده باشد  که من تمام روز را به تو می اندیشم

تو هرگز شام مهتاب را به دست باران نداده ای که برایم ببارد

ومن هم هرگز رازقی و چکاوک  را برای سپیده نخوانده ام که می خواهم  در آغوش نگاهت برایت ترانه سر دهم

تو همیشه بی وفایی می کنی تا مبادا رسم روزگاران به فنایی رود

                                       و

من همیشه واژه هایم را در سکوت فریاد می زنم تا مگر شنیده شود صدای منی که فریاد می زند :

                                                                                  منتظرت خواهم ماند تا همیشه....

آغاز یک عشق..

اولین نوشته...

     کجائی؟؟

دلم نوازش حرفهایت را زمزمه می کند و اندیشه ام سرگردان خوبی های

توست.

دیشب دوباره آمده بودی ، خندیدی

                                   نگاهم کردی

                                          و باز هم مثل همیشه رفتی و من در حسرت نبودنت

                                                                خون دل را به خانه چشمانم ریختم.

اگر بدانم ستاره ای،آسمان را به دلم می ریزم

اگر بدانم دریائی،در تو غرق می شوم

و اگر بدانم بر درختان زمین لانه داری،یکایک شاخه ها را استشمام می کنم

به آن امید که از دیوان صفایت جرعه ای وفا بر دل احساسم بریزم و زندگی کنم.

                         باور کن حقیقت را می گویم،

                            آخر تو بگو،کجائی؟!!

به نام و به یاد او...

سلام به همه ی دوستان اهل شهر و ادب...

از این که پیش من و غزلام اومدین ممنونم

از امروز از شعرام براتون می نویسم،امیدوارم که خوشتون بیاد

با نظرهای خوبتون منو به پیشرفت متون و شعرهایم کنین

راستی   تمام این غزلها مال اونه!

مال بهانه ی شعرام....